Over Luk
Mijn tuin is stijlvol, een tikje strak, met voldoende belijning. De beukenhagen vormen de muren van de tuin, een tuin met verschillende kamers, zoals in mijn huis waarin ik me geborgen voel. De hagen geven mijn tuin iets intiem, en tegelijk indrukwekkends.
Ik heb gekozen voor een oprijlaan in geel zand en heel sobere planten. Ook de rijen buxusbollen in terracottapotten vormen een haag. Maar hun rondingen breken de strakke belijning. en verder wil ik enkel witte bloemen in mijn tuin. Mijn tuin moet herkenbaar zijn voor mij. Binnen en buiten in mekaar overlopen. Het is die wisselwerking tussen huis, tuin, omgeving en de mensen in ons huis.
Al mis ik wel een basisontwerp. Wat ik wil is lang buiten zitten als God in Frankrijk, met een knapperige salade en geurig vers gebakken brood, samen en intiem met een paar goede vrienden op een zomeravond, met naast en op de tafel lantaarntjes, voor de sfeer.
Dat is mijn droomtuin.
Een tuin aanleggen is niet het implanteren van een koud, zielloos ontwerp op iemands stukje grond. Oh ja, er bestaan tal van mooie, stijlvolle tuinontwerpen: Japanse tuinen, Franse tuinen, Zentuinen, Engelse tuinen,... Maar huis en tuin moeten naadloos in mekaar overvloeien. Niet enkel in architectuur, maar vooral qua karakter. Wat het huis uitdrukt of zegt over zijn bewoners en de wisselwerking daartussen, moet ook de tuin uitdrukken. In een tuin moet je bepaalde tonen terugvinden, die ook in het huis doorklinken, gedirigeerd door de bewoners.
En je kan gek zijn op bloemen, maar als je geen groen vingers en weinig tijd hebt, is je tuin in geen tijd een wildernis. Je kan houden van een maagdelijk gazon, maar je kinderen kunnen daar helemaal anders over denken als ze een partijtje voetbal willen spelen. De kunst bestaat erin die verschillende elementen, want verschillende persoonlijkheden, in één tuin te integreren. In de tuin moet je de tonen van je huis terugvinden, moet je je thuis voelen, moet je jezelf voelen.
De keuze voor een bepaalde vormgeving in je tuin, of net het nalaten daarvan, is een persoonlijke keuze, die je, indien gewenst, maakt in samenspraak met een tuinarchitect naar je hart. Een tuinontwerp is immers altijd een ontmoeting tussen twee mensen, een omgeving waarin verschillende zielen elkaar kunnen vinden, tegenkomen.
Niet iedereen wil zitten keuvelen onder het bladerdak van een wijdvertakte beuk, niet iedereen heeft trouwens plaats voor zo'n boom, niet voldoende geduld om hem te zien groeien. Want een tuin leeft, het is geen onveranderlijke materie, tuinen evolueren, zoals de mensen die erin leven.
Je hebt tuinen om in te werken, tuinen waarin je een moestuintje verbergt of toont, tuinen die bol staan van de bloemen omdat je gek bent op het kleurenpalet, sobere, rustgevende tuinen die weinig onderhoud vragen en je horizon weer kleiner maken als je na een dag werken uit de grote wereld komt. Sommige tuinen, of liever de mensen die erin wonen, vragen om de statigheid van een beeld, waarrond een slingerplant beweging creërt. In sommige tuinen wonen dan weer kabouters. Vraag maar aan de kinderen. Een tuin laat zich niet vangen in één stijl. Het is het zoeken naar een raakpunt tussen bewoners en architect, planten en mensen.
