Tijdens mijn opleiding voor tuin- en landschapsarchitect werkten we nog op grote vellen kalkpapier.
Potlood, gom en een lat waren onze standaard werktuigen. Onze tekenklas was een lang gerekt gebouw met drie rijen tekentafels . Elke rij bestond uit een 10-tal tafels netjes achter elkaar. Als ijverige studenten stonden we achter onze reusachtige tekentafels gebogen en schetsen onze wilde ideeën over tuinarchitectuur, de een al gekker dan de andere.
God Onze Lieve Heer,
Gabriël
en over de plantjes, bijtjes en gazon
Soms zijn er teksten waar je van denkt: Ik wou dat ik dit geschreven heb.
Een dagje uit in de Antwerpse haven.
Tijdens onze zondagse trip naar Antwerpen bezochten we het eilandje.
De blikvanger is hier wel het MAS.
Maar ...
Ik slenter over de rommelmarkt in Antwerpen. Ik zoek niets speciaals maar de sfeer op een rommelmarkt vind ik verleidelijk. Snuisteren in oude en nieuwe spullen, zoeken naar ... ik weet niet wat.
Lees meer
Sommige tuinen zijn groot, nog andere supergroot, maar de grootste uitdaging ligt toch wel in de kleine stadstuinen.
Iedereen kent die klassieke stadstuintjes wel van pakweg een 30m² groot. Zelden groter, soms zijn deze tuinen zelfs kleiner. Ingesloten door hoge tuinmuren en met de eeuwige inkijk van de buren. De typische stoepdal of straatklinker als verharding en hier en daar een struik weggeduwd in een hoekje of een reusachtige boom die alle omliggende stadstuinen en woningen domineert.