Een hoekje in mijn tuin.
Al jaren een rommelhoekje van overschotjes en restjes. Betonklinkertjes, kleiklinkers, blauwe steen, pvc buizen, zwerfkeien en oude zinken dakgoten liggen kris kras op stapeltjes op, onder en door elkaar.
Hoog tijd om dit aan te pakken.
Met dit voorjaar krijg ik telkens opnieuw de vraag :
Hoe zet ik mijn hagen vast?
Hoe steun ik mijn net geplante bomen het best?
Af en toe is het noodzakelijk om planten te leiden of te ondersteunen.
Haagplanten worden vastgezet met behulp van spandraad, bomen met een paal en een boomband. Grotere, zwaardere bomen met een kluitverankering.
Onlangs zocht ik iets op in mijn fotoalbums en tot mijn verbazing kwam ik tot de ontdekking dat ik dikwijls deuren, ramen of een mooie gevel fotografeer.
Zeker op reis kan ik dit niet laten.
Beroepsmisvorming denk ik dan.
Want zijn deuren en ramen niet de toegang tot onze woning , tot onze tuin en onze omgeving?
Of ... tot de ziel van de bewoners?
Soms doen we al jaren iets omdat we denken dat het zo moet.
Maar is dit wel juist?
Zijn we geen kuddedieren die uit pure gewoonte steeds maar opnieuw hetzelfde doen omdat we denken dat het zo moet of omdat iedereen het zo al jaren doet?
Waarom willen we nog steeds beton onder ons terras?
Of spreken we over antislipplanken?
Omdat we denken dat het zo moet. Maar wat als het niet waar is?
Wij hebben het geluk over een perceel te beschikken van ongeveer 1000m².
Nu wilden we stilaan eens nadenken wat we met de tuin gaan doen. Op de eerste 20m staat uiteraard ons huis.