Onlangs zocht ik iets op in mijn fotoalbums en tot mijn verbazing kwam ik tot de ontdekking dat ik dikwijls deuren, ramen of een mooie gevel fotografeer.

Zeker op reis kan ik dit niet laten.

Beroepsmisvorming denk ik dan.

Want zijn deuren en ramen niet de toegang tot onze woning , tot onze tuin en onze omgeving?

Of ... tot de ziel van de bewoners?

Stel jezelf eens de vraag, hoe ga ik van binnen naar buiten?

Hoe geraak ik in mijn tuin, naar mijn voordeur? Hoe ontvang ik mijn bezoekers?

Welke deur gebruik ik dagdagelijks of langs waar komen mijn bezoekers binnen?

Is dit de keukendeur, een zijdeur of gebruiken we meer de achterdeur? Of nee, ik ontvang mijn bezoek toch liever aan de voordeur. Maar wat vertelt mijn voordeur over mij? Ben je welkom? Of heb ik moeite gehad om jouw voordeur te vinden.

Moeten we ons langs een wagen wringen die de ganse oprit inpalmt om aan die deur te geraken?

Of marcheren we als soldaatjes netjes achter elkaar in een rij op een smal paadje langs de gevel, oplettend dat we onze vingerknokkels er niet tegen schuren?

Of... wandelen we druk keuvelend naast elkaar over een ruim, aangenaam pad.

Waar een sfeervol voordeurterrasje ons uitnodigt om verder binnen te komen. Daar nemen we ook na ons bezoek afscheid en geef toe, tijdens dit babbeltje hoor je de andere steevast zeggen: " O en niet vergeten hé, morgen gaan we .... " of " en nu vertrek ik echt"

Andere voordeuren springen dan weer in het oog. Net of ze luidkeels roepen: "Langs hier!" De voordeur is zo nadrukkelijk aanwezig dat de omgeving in het niets verdwijnt.

Maar om de tuin te bereiken, hoe is het daar mee gesteld?

Is dit via een schuifdeur en schuif ik het ene paneel voor het andere? Maar dan kijk ik wel steeds op een zware middenstijl als ik vanuit mijn luie zetel naar buiten wil kijken.

Nee, ik heb liever dat de toegang in het midden is, open en ruim. Ik kan dan ongehinderd genieten van mijn tuin. Daarom wil ik een dubbele schuifdeur.

Of nee, ik wil toch liever gewone dubbele deuren die buitenwaarts opendraaien. Ik wil 's morgens deze deuren wijd open zwaaien zodat ik de buitenlucht inadem.

Ik wil de zon, geuren en kleuren naar binnen lokken.

Goedemorgen iedereen!

Elke deur is anders.

Elke deur is het binnenlaten van mensen in onze eigen kleine wereld.

Aan die deur, daar begint ons tuinontwerp.