Op een herfstavond werden we uitgenodigd om een toneelstuk te gaan zien dat opgevoerd werd door het 5de jaar Woord en Drama, SISA Antwerpen. Op de scene enkel een hoge tafel en 3 hoge stoelen. De 17 jarigen studenten speelden de ziel uit hun lijf, zowel boven als onder de tafel.

Maar wat gebeurt er met die tafel en stoelen na het toneelstuk?

Verdwijnen ze in een vergeethoek of worden ze in stukken geslagen?

Nee, ik wil ze!

Want hoe zou het zijn om van op die hoge stoelen naar de omgeving te kijken?

Hoe zou het voelen om vanuit de omgeving naar die tafel en stoelen te zien?

Dit bracht me op het idee om deze reuzentafel en stoelen in mijn tuin te plaatsen.

Als kunstobject maar ook als gebruiksvoorwerp. De uurtjes dat vrienden en ik rond de tafel zaten en praten met een goed glas wijn werden anders

ik dank de school SISA, leerkrachten en studenten, maar ook de vrijwillige sterke handen om deze meubeltjes steeds weer opnieuw te verplaatsen.